Nöbetçi Eczaneler
Şimdi size bir köyden bahsedeceğim.
İnegöl’e 17 km uzaklıkta, doğasıyla, yeşilliğiyle göz kamaştıran bir köy…
Üç Boşnak köyünden biri olan Lütfiye.
Ve ne tesadüftür ki, İnegöl Belediyesi’ne bağlı müdürlüklerden birinde görev yapan bir müdürün de sonradan satın alıp yeni yaptığı ev işte bu köyde.
Bunu bir kenara not edin.
Şimdi gelelim asıl meseleye.
Ata yurdu Lütfiye olan bir aile, tam 3 yıl önce İnegöl Belediyesi’ne dilekçe verdi.
İmar planında yer alan 5106 numaralı sokağın açılması için.
Ne istediler?
Usulsüzlük mü?
Kişiye özel bir ayrıcalık mı?
Hayır!
İmar planında resmi olarak var olan bir sokak açılacaktı, istedikleri sadece buydu.
Ama tam 3 yıldır oyalanıyorlar.
Bir başkan yardımcısı çıkıp “havalar yağışlı, güneş açınca başlayacağız” dedi.
Üzerinden 2 yıl geçti!
Dilekçeyi takip eden görevli ise, “Bu dilekçeden herkesin haberi var, hatta başkanın bile” dedi.
Ama hâlâ bir tek çivi çakılmadı.
Şimdi bunu da başka bir kenara koyun.
Çünkü işin can alıcı kısmı burada.
Aynı bölgede, yine imar planında “sokak” gözüken ama bırakın açılmasını, sokak numarası bile verilmeyen bir yere, İnegöl belediyesi’nde görevli bir müdür ev yaptı.
Ve ne oldu?
Vatandaşı üç yıldır oyalayan belediye, müdürün evinin önüne kepçeleri, kamyonları gönderdi.
Kamyonlarla çakıl taşı döküldü, yollar düzenlendi.
Belediyenin internet sitesine girip imar planına baktım.
Orada sokak numarası bile yok!
Ama kamyon var, kepçe var, çakıl var.
Yani işin özeti şu:
Vatandaşsan hizmet yok. Müdürsen hizmet anında!
Bu mudur adalet?
Bu mudur eşitlik?
Bu mudur vatandaşa hizmet?
İnegöl Belediyesi vatandaşı oyalıyor, ama kendi müdürünün işini jet hızıyla görüyor.
İşte İnegöl’de belediyecilik anlayışı bu.
Adamına göre iş!
YORUMLAR