İnegöl’de Asfalt Savaşları

Türkiye siyasetinde tansiyonun düşmediği, gözaltıların ve tutuklamaların peş peşe yaşandığı günlerden geçiyoruz.

Ancak sadece genel siyasette değil, yerel siyasette de işler bir o kadar hareketli.

Özellikle Bursa ve İnegöl cephesinde durum oldukça dikkat çekici.

Geçtiğimiz günlerde kaleme aldığım yazıda Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Mustafa Bozbey’in göreve gelişinin üzerinden geçen 15 ayı değerlendirmiştim.

Bozbey’e yönelik eleştirilerin elbette bir haklılık zemini olabilir; ancak bu eleştirileri yöneltenlerin “Recep Altepe ve Alinur Aktaş dönemlerini unutmamış olmaları gerekmez mi?” demiştim.

İnegöl’de de son dönemde siyasetin çivisi yine asfaltla sökülmeye çalışılıyor.

Evet, yanlış duymadınız.

Mevzu bahis yine aynı: asfalt, çukur, yol!

İnegöl’de İktidar partisi temsilcileri neredeyse her açıklamalarında asfalt dökülmeyen yol kalmadığından, hizmetin tavan yaptığından dem vuruyor.

Ancak ben size söyleyeyim, bu satırların yazarı olarak, İnegöl’de arabamın alt takımını tamirciler ezberledi artık.

Ama son 15 ay değil, son 15 yıldır.

“Yıllardır” aynı çukura defalarca düşen vatandaşın ne arabası kaldı ne de sabrı.

Şimdi gelelim işin asıl trajik kısmına.

Bugün İnegöl’de devam eden içme suyu altyapı çalışmaları, yani yolları çamura, toza, çukura çeviren büyük proje, önceki dönem Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Alinur Aktaş döneminde ihale edilmişti.

Projeler hazırlanmış, ihaleler yapılmış, işin yüklenicisi seçilmiş.

Kısacası, bugünkü yönetim sabah gözünü açtığında projeyi kucağında bulmuş.

O gün susanlar, bugün yüksek sesle bağırıyor: “Asfalt nerede?”

Hatırlarsanız, İnegöl Belediyesi’nin basına haber servis etme konusunda bir hayli başarılı(!) olduğunu hepimiz biliriz.

Mehmet Akif Ersoy’a çukurları video ile servis edip memleketin reklamını yapmışlardı.

O görüntülerin siyasi getirisi sorgulanır ama hizmete katkısı tartışmasız olumsuzdu.

Nihayetinde, Mustafa Bozbey devreye girdi, ek ihale açıldı, asfaltlama çalışmaları hız kazandı.

Yıl sonuna kadar bitirilmesi hedefleniyor.

Ama şimdi merakla bekliyoruz: Çukurlar kapanınca, yeni bir mağduriyet hikayesi bulunacak mı? Yoksa bu kez başka bir yol mu kazılacak?

Ve son olarak, bir diğer sessiz kalan konu: dövizle alınan, borçla gelmiş devasa krediler.

Önceki yönetimin arkasında bıraktığı finansal enkaz hâlâ açıklanmadı, hâlâ hesap verilmedi.

Eleştiri getirenlerin önce aynaya bakması gerekmez mi?

Unutmayalım, asfaltın hafızası yok belki ama vatandaşın var.